Του Δημήτρη Μάρδα
Καθηγητή Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ
Με 185 έδρες στην Ευρωβουλή (σε σύνολο 751), οι ακροδεξιοί-ευρωσκεπτικιστές αύξησαν θεαματικά τις δυνάμεις τους. Στο σύνολο των πολιτικών ομάδων με έντονα κριτικό πνεύμα απέναντι στην ΕΕ, ανήκει επίσης και η Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά με 45 έδρες. Είναι εύλογο λοιπόν ότι μια ανομοιογενής ομάδα 230 ατόμων, με κοινό όμως στόχο μπορεί να παίξει σημαίνοντα ρόλο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (ΕΚ).
Οι ακροδεξιοί ανέβασαν εντυπωσιακά τη δύναμή τους στο EK, σαρώνοντας στις χώρες τους, καθώς σε πολλές περιπτώσεις άγγιξαν ποσοστά που έφθασαν το 20-25% των ψήφων. Το δικό μας το αδελφό… σωματείο η Χρυσή Αυγή αν και θεωρείται ο φτωχός συγγενής της Ευρωπαϊκής ακροδεξιάς (με το 9,4% των ψήφων των Ελλήνων) καμαρώνει για τη νίκη της!.
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι το συγκεκριμένο μόρφωμα των 185 εδρών δεν πρόκειται να συμφωνήσει σε ίδιες λύσεις. Οι δηλώσεις της κας Λεπέν για τη Χ.Α και η απροθυμία που έδειξε για συνεργασία μαζί της, ενισχύουν αυτήν την άποψη.
Από την άλλη όμως, όταν όλοι αυτοί οι 185 βρεθούν στην ίδια πόλη, στο ίδιο κτήριο, συναντιούνται στους ίδιους διαδρόμους και εστιατόρια ενώ τα γραφεία τους απέχουν κάτι λίγα μέτρα, τότε η επαφή και η συνεννόηση δεν πρέπει να αποκλείεται, απέναντι στον κοινό εχθρό, που είναι το Λαϊκό Κόμμα, οι Σοσιαλιστές και οι Φιλελεύθεροι!.
Επίσης, αν διαπιστώσουν οι 185 ότι στο όνομα της πλειοψηφίας, άλλες πολιτικές ομάδες, αν και ετερογενείς δηλαδή το Λαϊκό κόμμα (221 έδρες) και οι Σοσιαλιστές (189 έδρες) τα «βρουν» μεταξύ τους για να εξασφαλίζουν τις απαραίτητες πλειοψηφίες, τότε εύλογα θα αναθεωρήσουν τις απόψεις τους για μη σύμπραξη μεταξύ τους.
Το Λαϊκό Κόμμα με τους Φιλελεύθερους δε μπορεί να εξασφαλίσει την πλειοψηφία (376 ψήφοι) για την έγκριση των όποιων νομοθετημάτων. Οπότε η συνδρομή των Σοσιαλιστών είναι απαραίτητη. Αν λοιπόν παραμερίσουν τις διαφορές τους οι δυο αυτές πολιτικές ομάδες, τότε γιατί να μην κάνουν ακριβώς το ίδιο όλες οι αντιευρωπαϊκές δυνάμεις;
Βέβαια μια τέτοια υποχώρηση εκ μέρους των Σοσιαλιστών σημαίνει ευθυγράμμιση με την ισχύουσα οικονομική πολιτική, κάτι ιδιαίτερα επιζήμιο για την ΕΕ.
Τέλος, αν υποθέσουμε ότι οι Σοσιαλιστές διαφοροποιούνται και δεν ευθυγραμμίζονται με τις προαναφερθείσες δυο πολιτικές ομάδες, τότε εύλογα θα επιδιώξουν να συμμαχήσουν με τους Πράσινους-Οικολόγους (52 έδρες) και την Ενωμένη Αριστερά (45 έδρες). Διαπιστώνεται όμως εύκολα ότι το άθροισμα των εδρών των τριών αυτών πολιτικών ομάδων απέχει πολύ από την ζητούμενη πλειοψηφία. Οπότε λύσεις εκτός της κυρίαρχής λογικής που προωθούν οι συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης, μάλλον είναι απίθανο να καρποφορήσουν.
Απέναντι σε αυτό το μπετόν αρμέ, που καλύπτει τις 185 ή 230 ψήφους, έχουμε λοιπόν να προτάξουμε ένα σύνολο ευρωβουλευτών που καλούνται να συνεννοηθούν μεταξύ τους…
Να σημειωθεί τέλος ότι αυτό το μαχητικό σύνολο των ακροδεξιών, ευρωσκεπτικιστών κ.ά, θα κληθούν να αντιμετωπίσουν διάφοροι εκλεγμένοι ευρωβουλευτές, που θεωρούνται «διακοσμητικά στοιχεία» και αποτελούν μέρος του μεγάλου συνόλου της κεντροδεξιάς πλειοψηφίας.
Ως «διακοσμητικά στοιχεία» θεωρούνται όλοι όσοι, λόγω ονόματος, φήμης ή εξαιτίας της προβολής μέσω των ΜΜΕ ή της συμπάθειας των ψηφοφόρων βρέθηκαν στο ΕΚ, ενώ αδυνατούν να κατανοήσουν τους μηχανισμούς λειτουργίας τους συστήματος, παρουσιάζουν μια αλλεργία στο διάβασμα, δεν είναι μάχιμοι επαγγελματίες, επιστήμονες, δικηγόροι κ.ά. και σαν πρόβατα θα ψηφίζουν (στην καλύτερη περίπτωση) ό,τι τους προτείνει η πλειοψηφία της πολιτικής ομάδας όπου ανήκουν!.
Έχουμε την αίσθηση ότι θα ζήσουμε σκηνές απείρου κάλλους, όταν έρθει η ώρα πολλών επίμαχων ψηφοφοριών. Εκεί όλοι θα δείξουν τα δόντια τους, την ευστροφία και τις γνώσεις που απαιτούνται, με σκοπό τη συνέχιση της ζωής αυτού του οικοδομήματος, που γνωρίζει εδώ και καιρό μια βαθιά κρίση και οφείλει να αλλάξει πορεία, αν δε θέλει να κατεδαφιστεί.
