του Γιάννη Τσακμάκα
Το κακόγουστο αστείο έλαβε τέλος για να δώσει με την σειρά του σε ένα άλλο ποιό κακόγουστο. Κάποιος ονόμασε τις εκλογές “γιορτή της Δημοκρατίας”. Πόσο οξύμωρο μου ακούγεται σήμερα.Πόσο σχέση έχει αυτό που ζήσαμε με αυτό που εμπνεύστηκαν και περιέγραψαν ο Σωκράτης με τον Πλάτωνα? Πως θα ένιωθαν αν μπορούσαν να μας παρακολουθούν από μια γωνιά, κατεβάζοντας κανένα ποτηράκι νερωμένο κρασί. Σαν να τους βλέπω να φασκελώνει ο ένας τον άλλον.
Ευτυχώς θα έλεγε ο Πλάτωνας που είχα πει ότι “Η Δημοκρατία κινδυνεύει απουσίας ηθικών κανόνων να μετατραπεί σε αναρχία”. Τουλάχιστον εγώ καβατζώθηκα, ενώ εσύ κορόιδο, ήπιες το κώνειο. Στην πόλη μας, την κοιτίδα του πολιτισμού και της Δημοκρατίας, συνεχίζει ο Πλάτων, 16 στους 100 επιθυμούν Δήμαρχο με σβάστικα. Η πολιτική στην χώρα μας καθορίζεται από τον Μπαλτάκο, τον Βορίδη τον Φαήλο και τον Άδωνη. Κάποιοι οπαδοί ομάδων ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις και Δημάρχους. Κάποιος Βαγγέλης μας απείλησε ότι αν δεν ψηφίσουμε την αφεντιά του θα καταστραφούμε…Θέλουν όλοι κάτι καινούριο μα μόλις εμφανιστεί τρέχουν να το χαρακτηρίσουν δεκανίκι του συστήματος.” Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα ” ψέλλισε έντρομος ο Σωκράτης.
Γιορτή της Δημοκρατίας λοιπόν. Γιορτή κακόγουστη ,γιορτή της αποστροφής και της αηδίας. Πάρτυ όπου τα σκυλάδικα, η αποπνικτική ατμόσφαιρα, η τσιγαρίλα και τα μπόμπα ποτά, σου κάμπτουν τις ηθικές αντιστάσεις και σου καίνε τον εγκέφαλο. Την επόμενη, μετά το hungover, κοιτάς το μπάζο που είναι ξαπλωμένο στα σεντόνια σου και αναφωνείς “τι μαλακία έκανα”. Είναι όμως πολύ αργά…Το μπάζο θα ντυθεί και θα φύγει, αυτοί θα σε πηδάνε 4-5 χρόνια.
Η χώρα όπως και ο τόπος μου έχει τρυπήσει το ταβάνι της ανευθυνότητας, της αμορφωσιάς και της ιδιοτέλειας. Το ήθος, η αξιοπρέπεια και η περηφάνια είναι λέξεις ξεπερασμένες, γραφικές και banal στο Ελληνικότερο. Προνόμια, ρουσφέτια, μέσα κι έξω είναι πλέον must. Μπροστά στο pc κάνουμε like σε πράγματα που δεν διαβάζουμε γιατί κινδυνεύουμε να τα καταλάβουμε. Like συμβιβασμών, Like απενοχοποίησης, like συμψηφισμών, Like και για καμιά ωραία γκόμενα.
Εσύ προσπαθείς να πεις κάτι, κραυγάζεις μάταια. Τότε αποφασίζεις να παίξεις κι εσύ, να χτυπήσεις καμία πόρτα, να σε δουν κι εσένα, μην υπολείπεσαι. Που πας ρε Καραμήτρο… Τι είναι αυτά τα περίεργα? Το παιδί μου είναι άνεργο….Θα το βάλεις σε δουλειά? Φάρμακα γράφεις? Απουσίες σβήνεις? Εκδρομές έχεις? Καλούδια έφερες? Πετρέλαιο μοιράζεις? Παίρνεις τηλέφωνα στις γιορτές? Πηγαίνεις στα μνημόσυνα? Ντρέπομαι…Πως να ψελλίσω ότι είμαι από την χώρα που η απάντηση στην κρίση είναι η στροφή στον φασισμό? Ότι πιστεύουμε ότι μας ψεκάζουν για να καμφθούν οι αντιστάσεις μας? Τζάμπα έξοδα θα πω εγώ. Ότι σπάσαμε κάθε ρεκόρ γελοιότητας με την θεωρία των δυο άκρων? Ότι η ψήφος μας στo “the voice” μας απασχολεί περισσότερο από την ψήφο που θα κρίνει το μέλλον των παιδιών μας? Όπου τα νέα παιδιά έχουν απαξιώσει τα πάντα και περιφέρονται με το φραπέ στο χέρι? Να πω ότι κατάγομαι από το χωριό των Μαυρογιαλούρων? Αυτών που τα τελευταία 20 χρόνια κατάφεραν να κάνουν έναν δημοκρατικό και αξιοπρεπή τόπο ,υπόδουλο? Ξεφτιλισμένο? Υπνωτισμένο? Που του μιλάς για όνειρα και σε κοιτά στη τσέπη? Τον τόπο των μουγγών και κοινωνικοπολιτικά αναλφάβητων πολιτικών ανδρών? Εκεί που ξοδεύονται εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε προεκλογικούς αγώνες και κανείς δεν αναρωτιέται πως και γιατί?
Να φύγεις ,να πας αλλού θα μου ξαναπούν οι βέροι συντοπίτες μου, που ποτέ δεν έκαναν κάτι για να βελτιώσουν τον τόπο τους. Κουβέντες του πισινού θα πω εγώ. Επιστρέψτε στον καθημερινό σας “μεσαίωνα” και καταστρέψτε το μέλλον των εγγονιών σας για 30 αργύρια. Γίνετε όμοιοι με αυτούς που καταριέστε όλη μέρα ότι σας εξαθλίωσαν. Κάντε τους προοδευτικούς στα καφενεία και στους καναπέδες σας. Υποκριθείτε για άλλη μια φορά ότι δεν αντέχετε, εκτός και αν πρόκειται να γλύψτε κανένα κοκαλάκι .Άλλωστε ο Μάνος Χατζηδάκις το είπε “Όσο συνηθίζεις το τέρας τόσο του μοιάζεις”.
Τουλάχιστον η υπέροχη Κοντσίτα , η γυναίκα με το μούσι, πρέπει να παραδεχθούμε ότι είχε μεγάλα αποθέματα θάρρους. Φορούσε και παντελόνια που και που, έδειξε κάτι, κουράγιο βρέ αδερφέ, δεν ήταν και μουγγή…Την ψηφίσαμε για να κάνουμε το κομμάτι μας, να το παίξουμε λίγο προοδευτικοί. Και μετά, τι τρόμος, την εκλέξαμε και αρχίσαμε να την βρίζουμε λες και θα καλούνταν να μας διοικήσει…Τι υποκρισία…Τουλάχιστον η Κοντσίτα ζει και εργάζεται ανενόχλητη στην χώρα του Χίτλερ. Αν ζούσε στην κοιτίδα του πολιτισμού, αγαπητοί φιλόσοφοι, θα την κυνηγούσαν, όχι μόνο οι ναζιστές αλλά και οι νοικοκυραίοι.
Ξυπνώ και το ημερολόγιο επιμένει. Μάιος 2014 . Ντρέπομαι και θα ήταν ντροπής πράγμα να μην ντρεπόμουν… Ντρέπομαι όμως και να το βάλω κάτω.
Σπύρος Κουζινόπουλος στο Φάρος του Θερμαϊκού
