Μήνυμα νίκης της «Συμπολιτείας» και σίγουρης εκλογής ως δημάρχου Θερμαϊκού του Σπύρου Κουζινόπουλου, έστειλε το βράδυ της Παρασκευής η Νέα Μηχανιώνα, με την ανεπανάληπτη, την μεγαλύτερη μέχρι σήμερα προεκλογική συγκέντρωση των τελευταίων χρόνων στην περιοχή, που πραγματοποιήθηκε στο πλακόστρωτο της οδού Πολυτεχνείου και μάλιστα χωρίς… «μεταφερόμενους», όπως έγινε στις ανάλογες συγκεντρώσεις των άλλων υποψηφίων.
Ήταν έντονος ο ενθουσιασμός του πλήθους που παρακολούθησε την ομιλία του Σπύρου Κουζινόπουλου, καθώς διακόπηκε πάνω από 10 φορές από τα ζωηρά χειροκροτήματα των συγκεντρωμένων Μηχανιωτών, οι οποίοι εκδήλωναν την επιθυμία τους να εκλεγούν στο τιμόνι του δήμου Θερμαϊκού οι άξιοι και οι ικανοί, αλλά και να τιμωρηθούν οι «μάγοι» και οι «θαυματοποιοί» που ευθύνονται για το σημερινό χάλι του τόπου.
Βαθειά συγκινημένος ο υποψήφιος δήμαρχος, εξέφρασε την ικανοποίησή του για την υποδοχή που του επιφυλάχθηκε, αλλά και τη μεγάλη του αγάπη για τη Νέα Μηχανιώνα, καθώς όπως είπε, με την εδώ εγκατάστασή του, έγινε πράξη το ρητό «Όπου ζεις, πατρίζεις»
Την ομιλία του Σπύρου Κουζινόπουλου, τίμησαν με την παρουσία τους η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Λϊτσα Αμανατίδιου-Πασχαλίδου, η εκπρόσωπος της ΔΗΜΑΡ, Καίτη Τσαρουχά, ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Θερμαϊκού, Κωστής Κούτουκας, ο πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Κύρκος, ο πρώην δήμαρχος Επανομής, Απόστολος Οικονομίδης και πλήθος κόσμου
Νέα Μηχανιώνα η παραμελημένη
Αρχίζοντας το λόγο του ο επικεφαλής της «Συμπολιτείας» εξέφρασε τη μεγάλη του χαρά που αυτή η τελευταία του προεκλογική ομιλία, έγινε στη Νέα Μηχανιώνα, στην πόλη του. Για την οποία, όπως είπε, «μπορεί να μην είναι εδώ ο γενέθλιός μου τόπος. Όμως, σύμφωνα και με το ρητό ότι «όπου ζεις πατρίζεις», αυτά τα 10 χρόνια που είμαι μόνιμα εγκατεστημένος εδώ, αυτό τον τόπο τον αγάπησα.
Μελέτησα την ιστορία του. Έδωσα τις δικές μου μικρές και μεγάλες δημοσιογραφικές μάχες για την ανάδειξη των προβλημάτων του. Και καθώς είναι προσφυγική και η δική μου καταγωγή, έγινα ένα με τους Μηχανιώτες και τους Αυδημιώτες και τους Αγια-Παρασκευιώτες και τους Καστελλιώτες, που κατοίκησαν αυτό τον ευλογημένο τόπο. Τους απογόνους των προσφύγων, που το 1923 δημιούργησαν τη Νέα Μηχανιώνα, μεταφέροντας εδώ τα ήθη, τα έθιμα, την εργατικότητα, την αγάπη για την πατρίδα που είχαν οι κάτοικοι της Μηχανιώνας της Κυζίκου.
Την πατρογονική εστία που την ύμνησε το μεγάλο της τέκνο, ο Μαργαρίτης Ευαγγελίδης, γράφοντας πως ήταν η Μηχανιώνα «τόπος εξακουστός δια το κάλλος, τη σεμνότητα των γυναικών, το χρηστόν ήθος και την ευσέβειαν των ανδρών. Την Μηχανιώνα που εγέννησε πατριάρχας, εκόσμει τους ιερούς ναούς της Κωνσταντινουπόλεως δια σεμνών και καλλιφώνων ιερέων και πολλά σχολεία της αλυτρώτου Ελλάδος δι΄ ενθουσιωδών διδασκάλων», όπως την περιέγραφε ο Ευαγγελίδης».
Και ο Σπύρος Κουζινόπουλος συνέχισε λέγοντας:
«Οι πρόσφυγες κάτοικοι, που εγκαταστάθηκαν εδώ πριν 91 χρόνια, ξεκινώντας από μηδενική βάση, χωρίς νοικοκυριό, χωρίς σπίτι, χωρίς δουλειά, με πολύ πόνο και αναπόληση όσων έχασαν, δημιούργησαν τη σημερινή σύγχρονη Νέα Μηχανιώνα που θα μπορούσε να είναι ένας πραγματικός παράδεισος για τους κατοίκους της. Δυστυχώς όμως, παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια, αντί να γίνονται άλματα προς τα εμπρός, να σημειώνονται συνεχώς βήματα οπισθοχώρησης, οπισθοδρόμησης.
Δεν θα ξεχάσω τα καλοκαίρια της δεκαετίας του 60, που ερχόμουνα, έφηβος τότε με την παρέα μου για να κολυμπήσουμε στην πλαζ της Μηχανιώνας. Ούτε μπορεί να φύγει από τη μνήμη μου το γεγονός, ότι όταν έγιναν τα γεγονότα της Κύπρου και η επιστράτευση, τον Ιούλιο του 1974, σε ένα μικρό διαμερισματάκι, στην αρχή της οδού Πολυτεχνείου, απέναντι από του Ρετσέλη, παραθέριζε η μακαρίτισσα η μάνα μου με τις δυό μου αδελφές. Και είχα τρομάξει τη μέρα εκείνη να έρθω με ώτο-στοπ εδώ, καθώς δεν υπήρχαν λεωφορεία, για να τις χαιρετίσω και στη συνέχεια να πάω να καταταγώ.
Γιατί σας τα λέω όλα αυτά; Γιατί σας κουράζω; Διότι πλέον ούτε πλαζ Μηχανιώνας υπάρχει, ούτε παραθεριστές ή επισκέπτες έρχονται, ενώ τα μαγαζιά μας κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Σφίγγεται η καρδιά σου όταν διασχίζεις την οδό Δημοκρατίας, με τα περισσότερα καταστήματα να είναι κλειστά και τους υπόλοιπους επαγγελματίες μας με ηρωϊσμό να προσπαθούν να τα φέρουν βόλτα. Το ίδιο με τα μαγαζιά της οδού Αγίου Νικολάου. Την ίδια στιγμή που μπήκε λουκέτο στο ΙΚΑ Μηχανιώνας και οι χιλιάδες ασφαλισμένοι από ολόκληρη την περιοχή, θα πρέπει για να τελειώσουν υποθέσεις τους να χάνουν χρόνο και χρήματα για να πηγαίνουν πλέον στη Θεσσαλονίκη ή στα Μουδανιά.
Την ίδια στιγμή, τα πράγματα με το Κέντρο Υγείας Μηχανιώνας πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο με την υποβάθμισή του. Κι εκεί που μέχρι πριν λίγο καιρό είχε 5 παιδιάτρους, σήμερα δεν έχει ούτε έναν, όπως επίσης έχει ανάγκη σε γιατρούς και άλλων ειδικοτήτων. Ενώ και το μοναδικό ασθενοφόρο που διέθετε, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Άγιος Παύλος.
Ακούσατε για όλα αυτά να υπάρχει η παραμικρή αντίδραση από την απερχόμενη διοίκηση του δήμου, τα περισσότερα στελέχη της οποίας μετακόμισαν στο ψηφοδέλτιο Τσαμασλή; Ακούσατε να υπάρχει κάποια διαμαρτυρία από τον λαλίστατο κατά τα άλλα επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης τα τελευταία 4 χρόνια;
Κι όμως, τα προβλήματα της Μηχανιώνας περισφίγγουν σαν βρόγχος τους συνδημότες μας. Καμιά μέριμνα για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η αλιεία μας. Κανένα ενδιαφέρον που τα τελευταία τουλάχιστον 12 χρόνια δεν έγινε ούτε ένα σοβαρό έργο στην περιοχή μας. Καμια ντροπή που πλημμυρίζουν ισόγια και υπόγεια με την πρώτη νεροποντή. Πλήρης αδιαφορία για το δημοτικό κτίριο ΔΙΑΣ που έχει μετατραπεί σε φάντασμα και μνημείο αδράνειας.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς. Για τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας που πλέον αποτελούν εφιάλτη δίπλα στα σχολεία μας ; Για το άθλιο οδικό δίκτυο και το δρόμο-καρμανιόλα Μηχανιώνας-Θεσσαλονίκης που μας τον παρουσιάζει ο πρώην δήμαρχος Μηχανιώνας ως τέλειο; Για το βόρειο κυματοθραύστη, που τόση μεγάλη ανάγκη τον έχει το λιμάνι μας, ώστε να μην υπάρχει κυματισμός με τους βόρειους ανέμους; Για το θρησκευτικό τουρισμό που θα μπορούσε να αποτελέσει πηγή εσόδων για την περιοχή; Για τους χώρους πρασίνου που απουσιάζουν εντελώς; Για τις παιδικές χαρές που λείπουν; Για τους αθλητικούς χώρους που είναι ελάχιστοι; Και όσο κι αν ακούγεται μακάβριο, σε τούτο τον τόπο, ούτε να πεθάνει δεν μπορεί κανείς, καθώς τα κοιμητήρια δεν χωράνε πλέον και δεν υπάρχει σοβαρή αντιμετώπιση του θέματος.
Ένα έργο πνοής, που επιχειρήθηκε να γίνει τα τελευταία χρόνια και που θα ήταν η ανάπλαση του παραλιακού μετώπου της Μηχανιώνας, από το υπαίθριο θέατρο των Πεύκων μέχρι την παλιά σκάλα, κι εκείνο τορπιλλίστηκε εξ αιτίας της ανευθυνότητας και της αχαλίνωτης δημαγωγίας του κ.Μαυρομάτη».
Κλείνοντας αυτό το κεφάλαιο της ομιλίας του ο Σπύρος Κουζινόπουλος υπογράμμισε:
«Κι όμως η Μηχανιώνα για να ζήσει, για να μπορέσει να αναπνεύσει, να δουλέψουν τα μαγαζιά της και να βρουν δουλειά οι άνεργοι νέοι της, χρειάζεται επειγόντως έργα. Χρειάζεται την κινητήρια εκείνη δύναμη που μόνο εμείς, η «Συμπολιτεία Θερμαϊκού», μπορούμε να της προσφέρουμε. Γιατί είμαστε άνθρωποι δοκιμασμένοι στη ζωή, με ευρύτητα πνεύματος και ανοιχτούς ορίζοντες, που μας γνωρίζουν οι συνδημότες για τις ικανότητες, την εργατικότητα και την τιμιότητά μας, γιατί τέλος δεν έχουμε κανενός είδους εξαρτήσεις. Γιαυτό και αισιοδοξούμε ότι θα μας εμπιστευθούν την Κυριακή οι Μηχανιώτες και οι άλλοι δημότες του Θερμαϊκού».
